Katherine Mansfield werd al tijdens haar leven bewonderd door schrijvers als Virginia Woolf en D.H. Lawrence en geroemd om haar sfeertekeningen, haar taalgebruik en haar oog voor detail. Mansfield schrijft haar verhalen in een zuivere, heldere taal, waarmee ze met uiterste precisie de gevoelens en gedachten weergeeft van haar personages: mensen van elke leeftijd, uit alle rangen en standen van de samenleving. Humor, inlevingsvermogen en mededogen kenmerken haar benadering van mensen en dieren. Daarnaast zijn haar natuurbeschrijvingen ongeëvenaard.
Katherine Mansfield (1888–1923) groeide op in Nieuw-Zeeland als dochter van een rijke koloniale handelaar. Op 15-ja-rige leeftijd werd ze naar Engeland gestuurd voor haar opleiding, maar toen ze in 1906 terugkeerde kon ze niet meer aarden in het bekrompen milieu waarin ze was opgegroeid. Ze vertrok in 1908 definitief naar Europa, waar ze in Londen bevriend raakte met Virginia Woolf en D.H. Lawrence en verkeerde in kringen rond de Bloomsbury-groep. Mansfield trouwde, maar bleef verhoudingen met zowel mannen als vrouwen hebben. Na de dood van haar broer in 1915 schreef ze een serie verhalen met Nieuw-Zeeland als achtergrond, die tegenwoordig tot haar beste werk worden gerekend: Het tuinfeest en andere verhalen (1922). Katherine Mansfield overleed op 34-jarige leeftijd in Frankrijk aan tuberculose. Zij geldt als een van de belangrijkste Engelstalige schrijvers van korte verhalen uit de eerste helft van de vorige eeuw.
