Schetsen van verloren levens
Een man wordt levenloos aangetroffen in de Van Beuningenstraat in de Amsterdamse Staatsliedenbuurt. Dat is mijn straat. Ik woon daar ook, bedoel ik. De man was in het bezit van een identiteitsbewijs. De gewaarschuwde familie herkende hem echter niet. Ze waren niemand kwijt. Ze wisten van een oom, die ooit zijn paspoort was kwijtgeraakt, maar die maakte het verder prima. Die was helemaal niet dood. [] Iemand moet een vergissing hebben gemaakt. De politie heeft hem zelf ten slotte maar een naam gegeven. Zomaar een naam.
Een steek diep volgt in alle hoofdstukken hetzelfde patroon, net als bij de tv-serie Six Feet Under: er komt een melding van een eenzame dode binnen, een dichter wordt aangezocht, een uitvaart heeft plaats en na afloop is er koffie. Maar dan is daar de fenomenale schrijver Starik, die op zoek gaat naar de verhalen achter de verloren levens en met zijn relativerende en geestige pen het laatste afscheid beschrijft. Zijn empathie en scherpe oog voor het veelzeggende detail maken Een steek diep tot een uniek en indrukwekkend boek.
