Martin Eden

Nihayet yaşamın anlamına vakıf olmuş ve dünyaya neden geldiğini anlamıştı.

İnsanoğlunun bilgi birikiminin bu kadar muazzam bir kaynağı olabileceğini asla düşünmemişti. Korkmuştu. Beyni nasıl olup da bütün bu bilgilere hâkim olabilirdi? Sonra, bu bilgilere hâkim olan başka birçok insan olduğunu hatırladı; kendi kendine fısıldayarak tutkuyla büyük bir ant içti ve o insanların beyinleri ne yaptıysa kendi beyninin de bunu yapabileceği üzerine yemin etti.

Hisler ve sezgiler mantığa zorla el koymuştu ve daha önce asla tatmadığı duygular içerisinde titriyor, yüreği pır pır ediyor, hislerin yüceltilip manevi değerlere büründürülerek yaşamın doruklarının ötesine taşındığı bir hassasiyet denizi üzerinde büyük bir hazla sürükleniyordu.