Terwijl de Franse Revolutie nog volop in beweging was, schreef de oermoeder van het feminisme, Mary Wollstonecraft, in 1792 haar Pleidooi voor de rechten van de vrouw. Daarin trok zij ten strijde tegen de achterstelling die vrouwen al sinds mensenheugenis moesten ondergaan en tegen de vooroordelen die vooraanstaande denkers uit die tijd over vrouwen koesterden. Vrouwen moesten wat haar betreft in alle opzichten dezelfde kansen krijgen als mannen. Ze moesten beroepen kunnen uitoefenen en bijvoorbeeld medicus of vroedvrouw kunnen worden. En vrouwen hoorden vertegenwoordigd te zijn in de politiek, zodat ze zich de wet niet langer hoefden te laten voorschrijven door mannelijke politici.
