Het Boek van de Zes Zintuiglijke Velden ontleent zijn naam aan de gelijknamige saṁyutta waarmee het begint en die qua lengte en leerstellig gewicht de overhand heeft. Deze saṁyutta maakt een functionele analyse van alle processen die betrokken zijn bij de relatie met het uiterlijk, waarbij wordt aangetoond dat geen van hen wordt beheerst. Bijvoorbeeld, met betrekking tot het zien, wordt het objectieve, dat wat gezien wordt, niet beheerst. Het subjectieve, dat is het oog, wordt niet beheerst, je kunt het oog niet laten zien zoals je wilt. Noch het oogcontact, noch de qualia als gevolg daarvan worden gecontroleerd. Waar het oog, de visuele figuren, het oogcontact en de visuele qualia zijn, daar is de wereld of wat bekend staat als de wereld. Daarom is de relatie met de wereld oncontroleerbaar of, wat hetzelfde is, het is niet ik. Wat niet beheersbaar is, is onaangenaam en veroorzaakt lijden. We zijn voor de beschrijving van de slavernij die Samsara betekent.
