Dit boek schetst het boeiende portret van een groep Marokkaanse
'rand-' of 'kansparels', jongemannen die zich spreekwoordelijk
aan de rand van de samenleving bevinden.
Meer dan dertig jaar — niet eerder volgde een wetenschapper een groep
Marokkaanse criminele jongens zo lang en zo intensief. Hij vroeg zich af hoe hun levens zich zouden ontwikkelen.
De jongens groeien op in de jaren tachtig in de Amsterdamse volksbuurt
De Pijp. Ze spijbelen, lopen weg van huis en zitten zonder werk.
Hun motto is: 'Werken is voor de dommen.' De politie is hun gemeenschappelijke
vijand.
Ze vormen een jeugdbende en breken auto's open, sluipen woningen
binnen, stelen uit winkels en beroven mensen op straat. Een aantal raakt
verslaafd en moet stelen om de heroïne te kunnen kopen. Hulpverleners en jongerenwerkers hebben geen vat op hen.
Wetenschapper Hans Werdmölder wist stukje bij beetje hun vertrouwen
te winnen. Hij hield contact met de jongens, inmiddels mannen van middelbare leeftijd. In zijn boek krijgen we een kleurrijk, maar vaak ook triest beeld van hun levensloop.
