'Mijn vrouw is dood en al begraven. Ik ben alleen in huis, alleen met de twee meiden.'
Zo begint Willem Termeer zijn bekentenis van een afgrijselijke daad: de moord op zijn vrouw. Dag in dag uit draagt hij dit afschuwelijke geheim met zich mee, en hij vraagt zich af hoe lang dat nog vol te houden is. Maar spijt van zijn daad heeft Willem geenszins, want daarvoor hebben de problemen in zijn leven zich geleidelijk aaneen geschakeld. Hij beseft, dat hij langzaam naar zijn daad toe is gegroeid en dat die onafwendbaar was. En nu heeft hij de dwingende behoefte alles eens te vertellen.
In de vorm van een autobiografie beschrijft Willem Termeer hoe hij tot de moord is gekomen. Een nagelaten bekentenis wordt beschouwd als Emants' belangrijkste werk. Het is vooral een beklemmende roman.
