In de laatste tien jaar is op weblogs en sociale media een literaire cultuur opgebloeid ‘van onderop’, vanuit de grenzeloze mogelijkheden van het internet, zonder bemiddeling van grote institutionele spelers. Tot wat voor soort poëzie heeft dit geleid? En kan er nog vernieuwing zijn als er geen grenzen aan snelheid en toegankelijkheid zijn? Aan de hand van werk van auteurs als Jeroen Mettes, Gertrude Stein, Arjen Duinker, Thoreau, Goldsmith en Scalapino onderzoekt Samuel Vriezen deze vragen. Hij situeert ze in een bredere wereld van muziek, beeldende kunst en politiek, en signaleert de punten waarop het alomvattende netwerk stukloopt. Samuel Vriezen heeft veel gepubliceerd over dit onderwerp – op zijn weblog ‘Vriezen vindt’, op internfora, op sociale media en in tijdschriften. Hij heeft zijn teksten grondig bewerkt en uitgebreid voor dit boek. Een bewuste keuze, want er is geen beter hulpmiddel voor een genuanceerd betoog dan een boek, geen indringender dialoogbevorderaar tussen schrijver en lezer dan een boek. Het internet blijft, maar het boek beklijft.
