Ekmeğimi Kazanırken

İçimden bütün bu dünyaya ve kendime öyle güçlü bir tekme atmak geliyordu ki, bu tekmeyle birlikte, bu arada ben de dahil olmak üzere her şey güzel, dürüst bir hayatın başlangıcı olan, birbirini seven insanların neşeli danslarının kasırgasıyla fırıl fırıl dönmeye başlasın.

“Bir insan yaşamayı bilirse, ona öfkelenirler, kıskanırlar. Yaşamayı bilmezse, onunla alay ederler, hor görürler.”

Votka bir sarhoş için nasıl gerekliyse, kitaplar da yavaş yavaş benim için bir ihtiyaç olmaya başlamıştı.

. Tanrı bizi bu dünyaya akılsız çocuklar olarak gönderir, ama akıllı ihtiyarlar olarak geri almak ister. Bu yüzden okumak gerekir!”

İnsanlar arasındaki fark, onların aptallık derecelerindedir. Bazıları daha akıllıdır. Bir diğeri daha az akıllıdır. Bir üçüncüsü ise tamamen aptaldır. İnsanın daha akıllanması için iyi seçilmiş kitaplar okuması gerekir. Kara Büyü ve bilmem daha neler? Bütün kitapları okumalısın. O zaman aralarında iyisini, doğru olanını da bulursun.”

Acıya dayanışım ninemin hoşuna gidiyordu.

“Aferin!” diye beni övüyordu. “Acıya dayanırsan çok şey öğrenirsin!”

Ormanlar Tanrı’nın bahçeleridir.

Keşke, bir elin parmakları gibi, aileler de birbirine kenetlenerek yaşasalar

“Tanrı, zenginin hiç aklına gelmiyor

Korkunç hesap gününü düşünmüyor

Yoksul onun ne dostu, ne de kardeşidir

O yalnızca altın biriktirmeyi düşünür

Oysa bu altınlar, ona cehennemde kızgın

birer kor olacak.”

Sanırım, Gorki’nin eserinin unutulduğu bir zaman gelecektir; ancak bin yıl sonra bile insan Gorki’nin unutulacağı şüphelidir. (Anton Çehov)