Kritiek op de sentimentele samenleving
In dit scherpzinnige en geestige boek ontmaskert Theodore Dalrymple de verhulde sentimentaliteit die het publieke leven verstikt. We doen net of we onze kinderen goed opvoeden, zorgen voor de minder bedeelden, de kansarmen helpen en geweldige dingen presteren, maar intussen doen we precies het omgekeerde alleen maar omdat we een goed gevoel over onszelf willen hebben. Dalrymple neemt de lezer mee op een onderhoudende, maar bijwijlen ook schokkende reis langs allerhande maatschappelijke, politieke, populaire en literaire themas, die uiteenlopen van driftbuien bij kinderen, agressie, onderwijshervorming en eerwraak tot seksueel misbruik, Che Guevara, Eric Segal, Romeo en Julia, de verdwijning van Madeleine, publieke uitingen van emoties en de rol van het lijden, en hij laat zien wat de perverse gevolgen zijn wanneer we de rede opofferen aan de cultus van het gevoel. Steunend op zijn jarenlange ervaring als arts en psychiater, toont Dalrymple aan dat we alleen maar op verandering kunnen hopen als we op de juiste manier gaan denken.
'Voortreffelijk nieuw boek dat een aanval vormt op de cultus van het sentiment.' The Daily Telegraph
'[] Dalrymple [vindt] dat we wel iets harder mogen worden vooral voor onszelf.' NRC Handelsblad
'[Zelden] zijn er in één boek zoveel heilige huisjes omvergeworpen.' Spectator
'[Dalrymple maakt duidelijk] dat sentimentaliteit bezig is ons te gronde te richten. Het recht om permanent gelukkig te zijn bestaat niet.' The Guardian
