Maan is 25 jaar, biseksueel, superslim, vaak een bangerik en nog veel vaker een beetje leugenachtig. Daarnaast is ze stout (ze houdt van bdsm), valt ze op oudere mannen, haat ze kinderen, is ze fan van David Foster Wallace, stottert ze en heeft ze ongelooflijk grote borsten.
Maar Maan heeft een Quarter Life Crisis, dus moet ze zich van haar psycholoog binnenstebuiten keren. En dat doet ze in sneltreinvaart – niet bij hem op de bank, maar in de 17 overdonderende hoofdstukken van deze eigenwijze en hartverwarmende shock novel.
In een uitbundige stijl en met een flinke dosis humor vertelt Maan hoe het is om 25 jaar te zijn in 2012
‘Niets aan mij is normaal. Mijn cupmaat niet, mijn mussoliniaanse kaaklijn niet, mijn oriëntaalse ogen niet, mijn waanzinnig onregelmatige stoelgang niet, mijn fantasieën niet, mijn angsten niet, zelfs mijn neus niet, want elke standaard zonnebril steunt op mijn wangen in plaats van op mijn neusbrug. De kunst is om al deze afwijkingen niet als obstakels te beschouwen maar als de wielen van een zegekar, een praalwagen. Een onstuitbaar voortdenderend voertuig waarmee ik de wereld verbluf en louter oh’s en ah’s oogst….’
