Het is al vervelend genoeg dat ik groter ben dan de rest. Ze moeten me maar nemen zoals ik ben! Dat vindt Ilse de Slak tenminste. Als ze de zoveelste vervelende opmerking over haar omvang heeft gekregen is de maat vol. Ilse besluit in een ander deel van het bos te gaan kijken waar de bomen en struiken groter zijn dan waar ze is geboren. Daar moet meer ruimte voor me zijn, denkt ze. Al snel komt ze tot de ontdekking dat de afkeer van de andere dieren niets te maken heeft met haar omvang. Gelukkig weet kabouter Speurneus raad.
