“Yani Ömer Ağa’yla evleneceğim…” diye mırıldandım sanki yeni bir şey duymuşum da öğrenmek için tekrar etmeme gerekiyormuş, kendi sesimden duyarsam anlayacakmışım gibi.

“Evet, evleneceksin benimle.”

“Beni sana vermişler yani…” dedim, salak gibi tekrar ediyordum.

Karşımdaki adamın sert bakışları altında ezilmeye başladım.

“ Evet seni bana vermişler!”

Bunu söylerken geniş göğsünü şişirmiş, sanki kendisi içinde zor bir şeymiş gibi mırıldanmıştı. Yani o da beni istemiyordu. Bu yaşına kadar evlenmediğine göre Urfa’da evde kalmış bile sayılırdı. Aslında hâlâ fena olmadığını düşünüyordum. Mavi gözlerine inat karanlık bakışları beni korkutuyordu. Esmer yüzüne yakışan kirli sakalıyla sert ve kötü adam imajı vardı. Yüzünde. Sadece bir ağada da olabilirdi. Gerçi her türlü benim müstakbel kocamdı yahu bu adam!

romanlarım