Sprookjes

Jan Jacob Antonie Goeverneur (1809 – 1889) was een Nederlandse letterkundige, dichter, kinderboeken schrijver en vertaler. Tot zijn bekendste werk behoren zijn kindergedichten, waarvan er later een aantal op muziek zijn gezet. Hiertoe behoren onder meer de kinderliedjes In een groen, groen knollen- knollenland, Roodborstje tikt tegen 't raam en Toen onze Mop een Mopje was.

In 1906 verscheen de eerste vertaling van de sprookjes van Grimm in een vertaling van Martha van Vloten. Deze sprookjes kwamen in 1922 in twee delen uit in de serie Kinderboeken van de Wereldbibliotheek, voorzien van acht schitterende kleurenplaten van het echtpaar Midderigh-Bokhorst. In de tweede bundel (oorspronkelijk als twee deelbundels uitgegeven) is een veertigtal sprookjes opgenomen. Ter gelegenheid van het honderjarig bestaan van de Wereldbibliotheek is een printing on demand-editie gemaakt van beide bundels, die volledig gelijk is aan de druk uit 1922.

De kleine Heidi in den vreemde : een verhaal voor kinderen en voor hen die van kinderen houden. Deze twee delen verhalen over Heidi's vertrek uit de Zwitserse bergen, haar verblijf in Frankfurt, en haar thuiskomst.

De vier Sprookjes, die ge in dit boekje vindt, heeft Dr. Jan Pieter Heye (dezelfde van wien ge zoo vele mooie liedjes kent), in het jaar 1846 voor kinderen gemaakt, opdat zij ze vlijtig lezen en er veel uit leeren zouden.

Gullivers reizen is een satirisch boek uit 1726 van de Ierse schrijver Jonathan Swift. Uit Swifts correspondentie blijkt dat hij aan Gulliver's Travels begon tegen het einde van 1720, en het voltooide in het najaar van 1725. Het boek wordt wel gelezen als roman, maar is eigenlijk een verzameling van vier losse verhalen, die met elkaar verbonden worden door de hoofdpersoon, die in het boek niet bij name genoemd wordt. Gullivers reizen is in de eerste plaats een scherpe satire op de Engelse (en Europese) samenleving, het hof, de wetenschap en de menselijke moraal. Daarnaast is het ook een parodie op het verschijnsel reisverhalen.

C.E. van Koetsveld: "Alles zaam genomen mogt ik, - misschien op de drie eerstelingen na, - gerust zeggen, dat ik alleen den trant had overgenomen. Mogelijk oordeelt nu een kenner, dat ik, dien trant wijzigende, hier en daar meer tot de Novelle, elders tot de Fabel genaderd ben, en er dus, voor een Sprookje, wat al te veel de bedoelde zedeles doorschemert. Mogelijk ook vindt men, even als bij andersen, het niet altijd helder, of ik voor kinderen schreef of voor volwassenen. Mogelijk... Maar een ander oordeele. Aan deze eerste proeve is zoo veel niet verbeurd, al ware zij mij ook mislukt. Niet ligt, en zeker niet spoedig denk ik haar te herhalen."