Toen ik op den zesden September 1945 in een bus van de R.A.F. stapte en Londen verliet met Ceylon als voorloopige bestemming, hing er om alle dingen nog de oorlogsgeheimzinnigheid — men zei ons niet van welk vliegtuig wij den volgenden morgen zouden opstijgen. Ik voor mij was er trouwens weinig nieuwsgierig naar; het was mij voldoende te weten, dat ik met wat geluk binnen een week mijn geboorteland Java zou terugzien waarnaar ik in vijf jaren van Londensche mist en motregen zoo vaak naar verlangd had.
