De zaligsprekingen zijn eeuwenlang een troost geweest voor veel
christenen. Ook voor Maarten Luther. In een tijd van vervolging
en aanvechting preekte hij over dit bijbelgedeelte. In zijn preken
benadrukt Luther het belang van de heiligmaking, zonder iets af te doen aan de kern van zijn boodschap: het ‘sola fi de’.
Luthers behandeling van de zaligsprekingen is bijzonder
evenwichtig. Hij laat zien dat de beloften die de Heere Jezus in de zaligsprekingen doet, geen beloning zijn voor onze goede
werken. Maar hij weerlegt ook de dwaling van hen die het niet
zo nauw nemen met de woorden van Mattheüs 5. Goede werken
moet een christen doen uit dankbaarheid. Het gaat daarbij niet
om bijzondere verdiensten, maar eenvoudig doen wat God van ons vraagt op onze plek in de maatschappij.
Deze preken van Luther werden door Erika Heijboer uit het Duits
vertaald en voorzien van een inleiding. De preken zijn afkomstig
uit een serie over het Mattheüsevangelie. In dit boek is ook
Luthers ‘voorrede’ opgenomen. Deze tekst werpt licht op de
maatschappelijke context waarin de preken werden gehouden. In zijn ‘besluit’ plaatst Luther de preken in een theologisch kader.
