door Carol East
De ringtone sneed in haar bewustzijn als met een lans van vuur. Anke werd plotseling wakker en ging rechtop in haar bed zitten.
Het rinkelen ging gepaard met een knipperend waarschuwingslampje. Ze wist dat als beide aangingen, het bijzonder dringend was, want dan hield haar vader zijn duim niet meer van de belknop.
Ze hoefde niet op de klok te kijken om te weten dat het midden in de nacht was. Haastig gleed ze onder de warme deken vandaan. Nu was het laatste restje van haar zoete droom verdwenen en had de wrede werkelijkheid haar terug.
